การเขียนบรรณานุกรม

บรรณานุกรม (Bibliography) หมายถึง รายชื่อหนังสือ เอกสาร สิ่งพิมพ์ต่างๆ และ วัสดุอ้างอิงทุกประเภท ที่ผู้ทำรายงานใช้ประกอบการค้นคว้าและการเรียบเรียง เพื่อเป็นการยืนยันว่าการเขียนนั้นเป็นการค้นคว้าจากตำราที่เชื่อถือได้

การเขียนบรรณานุกรมมีวิธีการดังนี้

1.เขียนคำว่าบรรณานุกรมโดยไม่ต้องขีดเส้นใต้ไว้กลางหน้ากระดาษ ห่างจากขอบกระดาษบนประมาณสองนิ้ว

2.เขียนรายการบรรณานุกรมแต่ละรายการชิดชอบซ้ายของหน้ากระดาษ หากเขียนไม่จบในบรรทัดเดียวให้ขึ้นบรรทัดใหม่โดยย่อหน้าเข้าไป 8 ตัวอักษร (หรือตำแหน่งที่ย่อหน้า)

3. เรียงรายชื่อแต่ละรายการตามลำดับตัวอักษรของชื่อผู้แต่ง (ก-ฮ)

4.จัดเรียงเอกสารแยกตามประเภท คือ หนังสือ บทความในวารสาร หนังสือพิมพ์ สารานุกรม วิทยานิพนธ์ จุลสาร เอกสารอัดสำเนา และการสัมภาษณ์

5.หากมีรายการสิ่งพิม์ของผู้แต่งคนเดียวกันหลายฉบับ ให้เขียนชื่อผู้แต่งเฉพาะรายการแรก ในรายการต่อไปไม่ต้องเขียนชื่อผู้แต่งซ้ำอีก แต่ให้ใช้สัญลักษณ์ดังนี้ ________________ ยาว 8 ตัวอักษร แทน

6.เว้นระยะ 1 บรรทัด ทุกครั้งเมื่อขึ้นรายการบรรณานุกรมรายการใหม่

หลักการเขียนบรรณานุกรม

1 ผู้แต่งที่มีราชทินนาม ฐานันดรศักดิ์ สมณศักดิ์ ให้ใส่ ไว้ข้างหลังชื่อ คำนำหน้าชื่อ อาชีพ หรือยศ ให้ตัดออกไป ยกเว้น นามแฝง เช่น นายตำรา ณ เมืองใต้, ดร.วินแม็ก, โดยหลังชื่อผู้แต่งให้ใส่เครื่องหมายมหัพภาค (.)

2. ชื่อเรื่อง ให้ใช้ตามที่ปรากฏในหน้าปกและขีดเส้นใต้เน้นชื่อนั้นด้วย หลังชื่อใส่เครื่องหมายมหัพภาค (.)

3. ครั้งที่พิมพ์ ถ้าเป็นการพิมพ์ครั้งที่ 2 ขึ้นไปให้ระบุครั้งที่พิมพ์ด้วย หลังครั้งที่พิมพ์ ใส่เครื่องหมาย มหัพภาค (.)

4 . สถานที่พิมพ์ ให้ระบุชื่อเมืองที่สำนักพิมพ์ หรือโรงพิมพ์นั้นตั้งอยู่ หากไม่ปรากฏชื่อเมืองให้ใช้ ม.ป.ท. คือ ไม่ปรากฏสถานที่พิมพ์ หลังครั้งที่พิมพ์ใส่เครื่องหมายทวิภาค ( : )

5 . สำนักพิมพ์ ใช้ตามที่ปรากฏในหน้าปกใน ในกรณีที่ไม่ปรากฏชื่อสำนักพิมพ์หรือโรงพิมพ์ ให้ใช้ ม.ป.ท. แทน หลังสำนักพิมพ์ใส่เครื่องหมายจุลภาค (,)

6 . ปีที่พิมพ์ ใส่เฉพาะตัวเลข ถ้าไม่ปรากฏปีที่พิมพ์ ให้ใช้ว่า ม.ป.ป. หลังปีที่พิมพ์ใส่เครื่องหมายมหัพภาค (.)